Snel wennen omdat het nodig is

Het zal in 1989 of 1990 zijn geweest dat ik in Eindhoven in het Diaconessenhuis lag na een operatie. Ik moest een week blijven en op een dag schrok ik ‘s middags wakker, omdat ik bijna stikte in mijn slaap. Slaperigheid aan het eind van de dag schreef ik toe aan mijn leeftijd; 50+. Begin jaren ‘90 op weg naar Antwerpen schrok ik wakker toen ik een vrachtwagen bijna had ingehaald. Op de eerstvolgende parkeerplaats heb ik een tijdje geslapen en toen kon ik weer verder.

In de zomer van 2008 werd ik in de caravan wakker omdat ik bijna stikte, ondanks ik op mijn zij lag. Ik had echt het gevoel dat dit niet langer had moeten duren anders was ik niet meer wakker geworden. Daarom ging ik met mijn verhaal naar de huisarts. Toen hij dat had aangehoord zei hij: ‘Jij denkt nogal licht over apneu.’ Ik antwoordde: ‘Als ik op mijn zij lig heb ik nergens last van, behalve deze keer dan.’

Toen ik een paar maanden later het apneu-onderzoek had gehad bleek ik 53 apneus per uur te hebben, maar desondanks een redelijk hoge saturatie: 95%. Dus sinds januari 2009 lig ik ’s nachts aan die slurf. Voor de levering van het apparaat moest ik naar het ziekenhuis komen. Daar kreeg ik uitleg over het apparaat en werd een masker gepast. Het eerste deed me pijn, dus een ander geprobeerd. Dat leek goed en met het hele goedje ging ik naar huis.


Het hele verhaal van Willy Heesakkers lezen? U kunt hier doorklikken.
Dit is een fragment van een artikel uit het ApneuMagazine, het kwartaalblad van de ApneuVereniging.